อ่านออกเสียงว่า “โบ-เก้” คำๆ นี้ถูกนำมาใช้ในโลกของวงการถ่ายภาพในปี ค.ศ.1997 ซึ่งได้รับการระบุอยู่ในนิตยสาร Photo Techniques และเป็นคำในภาษาญี่ปุ่นที่มีความหมายว่า “เบลอ” หรือ “หลุดโฟกัส”

ในทางเทคนิคแล้ว นี่คือส่วนของภาพหลุดออกจากการโฟกัส หรือส่วนที่ “เบลอ” ซึ่งถูกประดิษฐ์ขึ้นโดยเลนส์กล้อง - ไม่ใช่การเบลอของภาพเอง และไม่ใช่การเบลอของฉากหน้าหรือฉากหลังของวัตถุ

ความงดงามของโบเก้นั้นอยู่ที่การดึงดูดสายตาของผู้ชมให้จดจ้องอยู่ที่วัตถุ

ไม่ว่าจะเป็นภาพของสาวน้อยในป่าที่ดูอัศจรรย์ดั่งฝัน ชิ้นเค้กที่ดูโดดเด่นเป็นสง่าบนโต๊ะท่ามกลางขนมหวานชิ้นอื่นๆ หรือเจ้าลูกแมวตาโตแสนขี้เกียจที่จ้องมองคุณจากที่นอนอันแสนสบาย

โบเก้อันงดงามจะเป็นที่โปรดปรานต่อสายตาทุกคู่ ฉากหลังที่ละลายจนนุ่มนวลจะช่วยสร้างเลเยอร์เพื่อทำให้ภาพดูมีความลึก ผสานกับการเบลอภาพแบ็คกราวนด์ที่ดูนุ่มนวลและ “ละลาย” ด้วยแสงทรงกลมขอบมนที่ดูละมุนและไม่แข็งกระด้าง โบเก้เป็นองค์ประกอบภาพที่ยอดเยี่ยมที่จะช่วยยกระดับอารมณ์ของภาพได้ พร้อมกับเผยความงามของภาพโดยใช้สีและแสงจากไฟในฉากหลัง หรือคุณยังสามารถใช้โบเก้เพื่อ “ซ่อน” ภาพฉากหลังที่ดูแออัดหรือไม่น่าดูชมได้อีกด้วย
 

วิธีที่ง่ายที่สุดในการที่จะเข้าใจความสวยงามของโบเก้ก็คือ การคำนึงถึงธรรมชาติที่สายตาของมนุษย์มองดูสิ่งต่างๆ ซึ่งประกอบไปด้วย 3 มิตินั่นคือ ความยาว ความกว้าง และความสูง ซึ่งโดยปกติแล้ว สายตาของคนเราจะทำการเปรียบเทียบแบคกราวด์กับฟอร์กราวด์ของวัตถุ หรือพูดง่ายๆ ก็คือสิ่งที่อยู่หน้าและอยู่ด้านหลังของวัตถุเพื่อมองสิ่งต่างๆ เป็นแบบสามมิติ

และถ้าปราศจากโบเก้แล้ว ภาพถ่ายของคุณก็จะดูแบนเรียบเป็นสองมิติ เพราะว่าภาพแทบจะไม่มีการแบ่งชั้นระหว่างฟอร์กราวด์กับแบคกราวด์เลย และ “เลเยอร์” ที่ขาดหายไปนี้เป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้ภาพของคุณกลายเป็นภาพที่ดูน่าเบื่อ หรือจะเป็นภาพที่น่าตราตรึงก็ได้

สิ่งที่ท้าทายที่สุดในการสร้างโบเก้ที่ดูละมุนในภาพถ่ายของคุณก็คือ ความสมดุลระหว่างส่วนที่คมชัดกับส่วนที่หลุดโฟกัส นั่นเป็นเพราะว่ายิ่งคุณใช้รูรับแสงกว้างมากเท่าไหร่ เลนส์ก็จะจำกัดพื้นที่ความคมของภาพที่คุณถ่ายมากขึ้นเท่านั้น

บางทีนี่ก็อาจเป็นความท้าทายด้านแสงและพื้นที่ด้วยเช่นกัน การถ่ายภาพในที่ร่มอาจทำให้คุณขาดแสงและพื้นที่ ในขณะที่การถ่ายกลางแจ้งอาจจะทำให้คุณต้องประสบกับความแออัดของฝูงชน สภาพอากาศที่ไม่สามารถคาดเดาได้ และการพลาดจังหวะเวลา เช่น ช่วงเวลาทองคำ

เป็นที่รู้โดยทั่วกันว่ายิ่งคุณมีระยะมิติภาพที่ตื้นมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งได้ส่วนของภาพที่หลุดโฟกัสมากขึ้นเท่านั้น ในทางตรงกันข้าม ยิ่งคุณมีระยะมิติภาพที่ยาวขึ้นมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งได้พื้นที่ของภาพที่อยู่ในโฟกัสมากเท่านั้น
 

โดยพื้นฐานแล้ว ยิ่งตัววัตถุมีระยะห่างกับฉากหลังมากขึ้นเท่าไหร่ ฉากหลังก็จะยิ่งละลายจนเบลอมากขึ้นเท่านั้น และยิ่งคุณเข้าใกล้วัตถุมากขึ้นเท่าไหร่ มิติความลึกของภาพก็จะยิ่งตื้นมากขึ้นเท่านั้น อีกทั้งนี่จะทำให้ภาพฉากหลังดูนุ่มนวลมากขึ้นด้วย

คุณยังสามารถลองใช้เทคนิคเพิ่มความน่าสนใจให้กับฉากหลังของตัววัตถุเพื่อสร้างฉากหลังแบบไดนามิก และทำให้วัตถุดูดโดดเด่นขึ้นมาได้

และผมขอแนะนำให้คุณลองคำนึงถึงปัจจัยเหล่านี้เพื่อสร้างภาพที่ดูเป็นธรรมชาติ:

- ปรับค่ารูรับแสง (F-stop) ให้น้อยที่สุด
จับโฟกัสให้ใกล้กับวัตถุมากขึ้นแล้วจึงจับภาพแบ็คกราวนด์
ใช้เลนส์ที่มีความเร็วสูง (อย่างเช่น 2.8 ขึ้นไป หรือ 1.9, 1.8)
- สภาพแสง
 

เคยสังเกตไหมว่าภาพบางภาพก็มีความละมุน บ้างก็มีโบเก้ทรงแปดเหลี่ยมหลุดออกจากจุดโฟกัส และบ้างก็มีโบเก้ที่ดูกลมละมุนมากๆ ซึ่งทั้งหมดนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับเลนส์กล้องของคุณ

เพราะว่าโบเก้จะถูกสร้างโดยเลนส์กล้อง ไม่ใช่ตัวกล้องเอง ซึ่งแต่ละเลนส์ก็จะมีจำนวนใบของรูรับแสงที่ต่างกันไป และยิ่งตัวเลนส์มีจำนวนใบของรูรับแสงมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งทำให้ได้โบเก้ที่มีรูปทรงกลมมนยิ่งขึ้นเท่านั้น ซึ่งคุณอาจมีรูปแบบที่ชอบมากกว่าหนึ่งแบบก็ได้ ทั้งนี้ล้วนขึ้นอยู่กับมุมมองด้านความงามของคุณ แต่โดยทั่วไปแล้ว เลนส์เทเลโฟโต้กับเลนส์พอร์ตเทรตที่มีรูรับแสงกว้างจะสามารถสรรค์สร้างโบเก้ที่ดูมีเสน่ห์ได้มากกว่าเลนส์ซูม

การเลือกใช้เลนส์ที่มีขนาดโบเก้ใหญ่ก็จะทำให้คุณมีตัวเลือกในการเล่นกับระยะตื้นลึกและโบเก้ในภาพมากขึ้น ซึ่ง SONY G Master มีเลนส์มากมายที่มาพร้อมกับพลังในการสรรสร้างโบเก้อย่างเช่น SEL24FGM, SEL135F18GM และอื่นๆ อีกมากมาย แต่โดยส่วนตัวแล้วผมชอบเลนส์ SEL85F14GM กับ SEL70200GM ที่สุดเลย

เลนส์ SEL85F14GM เป็นเลนส์ไพรม์ที่สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับภาพถ่ายพอร์ตเทรต โดยมาพร้อมกับช่วงรูรับแสงที่กว้างที่สุด F1.4 ที่มีศักยภาพในการถ่ายภาพได้อย่างคมชัด และมาพร้อมกับโบเก้น่าทึ่ง ตัวเลนส์มีใบของรูรับแสงถึง 11 ใบ ซึ่งเป็นจำนวนที่มากเกินพอในการสรรค์สร้างโบเก้ทรงกลมที่นุ่มนวล ซึ่งช่วยให้ผมถ่ายภาพในฝันได้อย่างง่ายดาย

ผมชอบที่จะใช้งาน เลนส์ SONY SEL70200GM ขณะถ่ายภาพกลางแจ้งในพื้นที่กว้างและมีฉากหลังอยู่ในระยะไกล ซึ่งมาพร้อมกับทางยาวโฟกัสถึง 200 มม. ที่ F2.8 และสามารถรังสรรค์โบเก้ที่เรียบเนียน และบีบมุมมองภาพออกมาได้อย่างน่าทึ่ง อีกทั้งตัวเลนส์ยังมีความยืดหยุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งจะช่วยให้คุณสามารถเคลื่อนที่เข้าใกล้ หรือผละตัวออกไปไกลมากเท่าที่คุณต้องการได้

สิ่งสำคัญที่สุดในขณะที่คุณรังสรรค์ภาพถ่ายชิ้นโบแดงของคุณก็คือ การมีความสุขในการถ่ายภาพ มีหลากหลายวิธีในการใช้พลังของโบเก้เพื่อทำให้ภาพถ่ายของคุณให้มีชีวิตชีวาขึ้นมา ลองสำรวจ ใช้วิธีการใหม่ๆ และอย่าลืมที่จะมีความสุขไปการถ่ายภาพล่ะ

ข้อความปฏิเสธความรับผิดชอบ:ความคิดเห็นในสื่อสิ่งพิมพ์นี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน และไม่ได้สะท้อนถึงมุมมองหรือความเห็นของ Sony ประเทศสิงคโปร์